Zoals ik in de vorige blog schreef moest manlief een weekje op cursus. Vanochtend is hij dus vertrokken naar het buitenland en over een klein weekje is hij weer thuis. Ik zag er een klein beetje tegenop omdat het in de zomervakantie is. Maar tot nu toe gaat het eigenlijk weer als altijd. De kinderen moesten vanochtend wel huilen bij het weggaan. Voor mij een teken dat het voor een kind niet uitmaakt of hun papa een week of maanden weg is.
Omdat het geen uitzending is en hij maar een paar dagen weg is hadden we nu natuurlijk geen snoeppot of afscheidskado's. Ook waren er geen opa's of oma's die manlief mee wegbrachten en we hoefden natuurlijk ook niet naar het vliegveld. Maar toch zorgde het afscheid nemen voor wat tranen bij mijn 2 kleine kleuters, en dat terwijl wij er juist heel luchtig over deden. Dus nadat ik ze flink geknuffeld en getroost had zijn we weer naar huis gereden en hebben onszelf getrakteerd op waterijsjes. Het afscheid was weer vergeten door die 2 kleine kleuters en we gingen weer over tot de orde van de dag. Nou eigenlijk vielen we weer meteen terug in ons " als papa er niet is" gedrag. De kinderen vroegen of ze weer voor de tv mochten eten wat ze altijd mogen als papa er niet is. Dit is misschien niet helemaal pedagogisch verantwoord en ook helemaal niet zoals ik het graag zou zien. Maar mijn ervaring met de allereerste weken van de eerste uitzending hebben mij meteen iets geleerd. De eerste weken van onze eerste uitzending probeerde ik het gezamenlijk aan tafel eten s' avonds er gewoon in te houden. Maar toch was die lege stoel aan tafel elke keer een vervelend puntje. Ik werd er chagrijnig van waardoor de kinderen ook vervelend gingen doen aan tafel en ons altijd zo gezellige aan tafel eten werd 1 groot scheidsrechter fiasco. De hele tijd was ik alleen maar aan het mopperen omdat de kinderen niet luisterde, niet aten, zeurde, of gewoon lastig waren. En dus hebben we toen een nieuwe regel in huis gebracht. Als papa weg is en niet thuis eet mogen de kinderen aan de kleine tafel voor de tv eten. Kinderen eten, Mama happy, mama niet mopperen, kinderen happy. Zo blijft het lekker rustig in ons huis tijdens etenstijd en het geeft mij net even wat energie om de avond weer wat vrolijker in te gaan.
Zo zie je maar, door ervaring leert men. Misschien niet altijd zoals het hoort, maar wel zodat iets net een beetje makkelijker gaat.
Groetjes Lynn
Geen opmerkingen:
Een reactie posten