Manlief is weer thuis van zijn cursus in het buitenland. En ik ben blij,
veel blijer als ik had verwacht. Niet dat ik normaal niet blij ben als hij
thuis is, maar na deze trieste week valt er een klein beetje ongerustheid van
m'n schouder. Manlief ging gewoon alleen even op een cursus dus een risico was
er niet. Maar het verdriet van de afgelopen week die overal te merken was laat
je nog eens extra nadenken over al het goeds dat je in het leven hebt. Ik heb
een lieve man en 2 hele lieve kinderen.Het beeld van die honderden kisten die
op vliegveld eindhoven aankomen geven mij elke keer een brok in de keel. Nog
geen 6 weken geleden stond ik op datzelfde vliegveld met 2 blije kinderen en 2
welkom thuis ballonnen. Ik moet er niet aan denken dat ik ooit op dat vliegveld
sta en dat manlief in die kist dat vliegtuig uit gedragen word. Een
vreselijk beeld, dat voor vele nabestaanden werkelijkheid is geworden. Ik als
vrouw van een militair houd er elke uitzending rekening mee dat mij dat kan
overkomen. Maar deze nabestaanden die hier van te voren nooit aan gedacht
hebben moeten dit ook daadwerkelijk doen.
De volgende keer ( en dat is alweer over 4 maanden) als ik weer met
die 2 blije kinderen en 2 welkom thuis ballonnen op dat vliegveld bij de deur
sta, dan zal het anders voelen. Ik zal denken aan al die nabestaanden die op
dat vliegveld hun geliefde uit dat vliegtuig gedragen hebben zien worden.
Lynn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten