Eerste blog is een feit....
Al lang zat ik er over te denken om te gaan bloggen over ons leven. Wij leven namelijk " the army life" en ik ben een " army wife" . En dan niet zo'n army wife net als in de gelijknamige serie, maar gewoon een jonge vrouw ( 27 jaar) met 2 hele lieve kinderen ( 3 jaar) en een man in het leger.
Voor velen word het leger gezien als een beroep en werk, en grotendeels is dit ook waar.
Maar het leger betekent ook een leven vol met onzekerheid, mooie momenten, speciale gebeurtenissen, onrust, onduidelijkheid maar vooral veel liefde.
Want welk gezin maakt in een jaar tijd zoveel emotionele gebeurtenissen mee als een militair gezin, en dan bedoel ik vooral ons gezin. De afgelopen 13 maanden is mijn man in totaal 8 maanden op uitzending geweest. Hij is 2 keer 3 maanden en 1 keer 2 maanden wegeweest. De meeste mensen zeggen " 3 maanden, dat is niet veel". Maar de mensen die dit zeggen hebben nog nooit in mijn schoenen gestaan. Die 3 maanden lijken inderdaad niet veel, als je man daarna tenminste 6 -12 of 18 maanden thuis is. maar bij ons was dit niet het geval. Nadat mijn man voor de eerste keer 3 maanden weg was geweest, ging hij 12 weken later opnieuw voor 3 maanden weg. En toen hij weer thuis kwam van die 3 maanden, was hij 8 weken thuis om opnieuw 2 maanden weg te moeten. Dus in 1 jaar tijd hebben wij de rollercoaster van het verdriet van vaarwel zeggen en de blijdschap van de terugkomst 3 keer mogen meemaken. De 4de uitzending staat ook alweer gepland, over iets minder dan 3 maanden zal mijn man opnieuw met dat vliegtuig op missie gaan. En begint ons gezin weer aan de " thuisfrontmissie"
Want niet alleen de militair is op missie, het gezin heeft hun eigen missie. Een missie die soms zwaarder is als het voor de buitenwereld lijkt.
Met deze blog wil ik jullie een kijkje geven in ons leven voor, tijdens en na een uitzending. Misschien halen sommige mensen er steun, begrip of tips uit. En misschien wordt " the army life" wat duidelijker voor alle buitenstaanders. De reden dat ik schrijf is puur voor mezelf en voor andere militaire partners. Want ook al lijkt het militaire leventje van het thuisfront soms heel eenzaam, ik weet dat er samen met mij nog duizenden partners zijn die tegen dezelfde dingen aanlopen als ik.
Zo ben ik een paar weken geleden geïnterviewd door oplinie over de invloed van een missie op het thuisfront. En daar kwam ik 3 andere vrouwen van militairen tegen. We hadden elkaar nog nooit gezien, maar we hadden 1 ding gemeen. Alle 4 zaten we met dezelfde gevoelens, emoties, vragen en onzekerheden over onze militair die op missie was. Het voelde zo vertrouwd ondanks dat we allemaal verschilde van leeftijd, woonplaats en de missie waar onze mannen naar toe waren geweest. Ik kwam er toen echt achter dat wij allemaal hetzelfde rollercoaster leventje leven. We leven allemaal " the army life"
Ik zal snel nieuwe blogs plaatsen....
groetjes Lynn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten